I GAED a waefu gate yestreen,
A gate, I fear, Ill dearly rue;
I gat my death frae twa sweet een,
Twa lovely een obonie blue.
Twas not her golden ringlets bright,
Her lips like roses wat wi dew,
Her heaving bosom, lily-white
It was her een sae bonie blue.
She talkd, she smild, my heart she wyld;
She charmd my soul I wist na how;
And aye the stound, the deadly wound,
Cam frae her een so bonie blue.
But spare to speak, and spare to speed;
Shell aiblins listen to my vow:
Should she refuse, Ill lay my dead
To her twa een sae bonie blue.